Cuma, Ağustos 18, 2006

adamın biri yolda yürürken omuzumu dürttü. dönüp baktım. "ben artık kimseye inanmam" dedi. cevap vermedim. zaten bir şey sormamıştı. ben de kadının tekine domates uzattım.
bunun üzerine babam pembe bıyıkları olduğunu söyledi. defterime "kafam gidecek ben burada kalıp onu bekleyeceğim" diye not düştüm.

4 yorum:

lula dedi ki...

kafanı beklerken diyorum, en çok ellerin yorulur. niye mi? çünkü bekleyen el en çok saça gider, en çok alna.. düşünmek için: beklemek mi sancılı kavuşmak mı?

hecirfecir dedi ki...

kafam gidecek diyorum.
biliyosun kafa gidince de geriye ne saç kalır ne alın.
eller kendi kafalarının çaresine bakarlar o zaman.

lula dedi ki...

yanlış anla(şıl)maların tümüne iletişim denir.

Adsız dedi ki...
Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.