Çarşamba, Şubat 15, 2006

hatta gülümseyebiliyorum.


uyurken duyabiliyor, gözlerim kapalıyken bile görebiliyorum.
gergin bir ip üstünde yürüyebiliyor, hatta koşabiliyorum.
denizin dibinde saatlerce kalabiliyor,denizden çıktığımda bile nefes almadan durabiliyorum.
beni uzay mekiğine bağlayan ip koptuğunda, zifiri karanlıkla başbaşa kaldığımda kaybolmuyor, bir göktaşına çarpsam dahi, yanıp parçalara ayrılmıyorum.
göğün ve yerin tüm katlarına çıkabiliyor ve dünyaya geri dönebiliyorum.

biriyle konuşabiliyor, onu sevebiliyorum bile.

ben herkesin olmak istediğiyim.

3 yorum:

fiondra dedi ki...

birini özleyince onu birkaç saniye düşünmem yetiyor: bir anda yanımda beliriyor. hatta sarılabiliyorum.

Adsız dedi ki...

donup donup yazini okuyorum... bilsen bu yaziyi okuyunca neleeeer hisssediyorum... eline yuregine saglik... gene yaz olur mu?

Adsız dedi ki...

yine okudum :) yine sefdim. yine eline yuregine saglik dedim. nokta.